Przemek Wańtuchowicz

Sekrety i easter-eggi.

Lara Croft to najbardziej rozpoznawalna bohaterka gier wideo. Wysportowana i piękna pani archeolog zdecydowanie przeciwstawiała się stereotypowi słabszej płci. Seria gier z brytyjską arystokratką ma już na karku 21 lat. To dobry czas, żeby przypomnieć sobie, jak zmieniały się kolejne gry z biegiem czasu.

CD Projekt RED musiało przejść długą drogę, zanim powstał Wiedźmin 3: Dziki Gon, który okazał się hitem na światową skalę. Początkiem tej drogi była pierwsza gra z serii, od wydania której mija już cała dekada.

Popularnym sposobem ukazania potęgi jakiejś postaci jest znaczne powiększenie jej rozmiarów w stosunku do bohatera. Ta prosta sztuczka sprawia, że czuje się respekt przed ogromnym bossem, a zwycięstwo smakuje jeszcze lepiej - nawet jeżeli rzadko kiedy takie kolosy wykorzystują pełnię swoich możliwości.

Gier czerpiących inspirację z twórczości J. R. R. Tolkiena jest całe mnóstwo. Czy jednak we wszystkie warto zagrać? Zdecydowanie nie. Wybraliśmy więc dziesięć tytułów z akcją osadzoną w Śródziemiu, które zasługują na uwagę.

Od premiery Dzikiego Gonu minęło już sporo czasu, a to oznacza, że powstało mnóstwo modyfikacji do gry od CD Projekt RED. Choć stworzenie modów mocno ingerujących w rozgrywkę (choćby nowych misji) jest na tę chwilę niemożliwe, to warto się tematem zainteresować i nieco zmienić doświadczenia płynące z Wiedźmina 3.

W latach 90. powstało wiele gier uznawanych dziś za kultowe. To również wyjątkowa dekada, w której technologia stała się na tyle zaawansowana, że zaczęto rezygnować z pikseli na rzecz polygonów, z których tworzono zaskakująco szczegółowe światy 3D. Wiele mechanizmów i rozwiązań z dzisiejszych wysokobudżetowych tytułów ma swoje korzenie właśnie w latach 90. Warto przypomnieć najlepsze tytuły z tego okresu.

Mimo ogromnego sukcesu piątej części serii Grand Theft Auto, to właśnie San Andreas na stałe zadomowiło się w sercach graczy i pozostaje najpopularniejszym tytułem od Rockstara. Dzięki klimatowi, charakterystycznym postaciom i kultowym już misjom wielu wciąż powraca do tej produkcji. Zebraliśmy 10 najciekawszych faktów na jej temat.

W dzisiejszych czasach trudno wyobrazić sobie grę bez dźwięku. Zarówno aktorzy głosowi, kompozytorzy czy całe orkiestry dokładają wszelkich starań, by dźwięk i muzyka w grach stały na wysokim poziomie, by dopełniały rozgrywkę. Jednak w latach 80. i 90. na ten aspekt przeznaczało się najmniej budżetu, a tworzenie muzyki było niezwykle żmudnym procesem.

Oszukiwanie w grach istniało od zawsze. Mamy na myśli chociażby wykorzystywanie błędów, czy po prostu wpisywanie specjalnych kodów. W starszych tytułach używało się szczególnie tych drugich, co gwarantowało przejście do kolejnego poziomu, nieśmiertelność, czy niewidzialność. Czasem jednak istniały pewne systemy, które wykrywały oszustwa i w pewien sposób je karały.

Aby zaświecić latarnię, należy do niej podejść z włączoną zapalniczką.

W poprzednim rozdziale Six uciekła z ogromnej Kuchni - królestwa wrogich bliźniaków. Kolejne rozdziały to Kadłub, Pomieszczenia dla gości i Apartament Pani. Są jednak na tyle krótkie, że opis ich przejścia publikujemy na poniższej stronie.

Witamy w poradniku do gry Little Nightmares. Pokierujemy w niej losami małej dziewczynki, która znalazła się w dziwnym miejscu pełnym niebezpieczeństw i strasznych przeciwników. Nie wiadomo jak i po co się tu znalazła.

Kończąc poprzedni rozdział - Leże - Six pozbawiła rąk ślepego przeciwnika, który nękał ją już od dłuższego czasu.

Gdy Six przedostanie się przez ogromne żelazne wrota, znajdzie się w nowym miejscu, które z początku niewiele różni się od poprzedniej lokacji. To jednak tylko pozory. Czekają cię tu nowe wyzwania wymagające zarówno refleksu, jak i cierpliwości. Przygotuj się też na spotkanie ze znaną ci postacią - ogromnym ślepcem.

Po tajemniczym wprowadzeniu, w którym widać nieznaną graczowi kobietę, dziewczynka budzi się ze snu w torbie podróżnej. To Six - właśnie jej losami będziesz kierował. Nieznane jest jej pochodzenie, ani powód, dla którego znajduje się w tak nieprzyjaznym miejscu.

Co się dzieje w głowie cyfrowej postaci na ekranie? O czym myśli, jakie procesy odpowiadają za podejmowane przez nią działania? Większość odpowie, że to wszystko zasługa sztucznej inteligencji. To prawda, ale jak bardzo jest ona złożona? Czy w ogóle powinna być nazywana „inteligencją”?

W latach 90. Mortal Kombat cieszył się ogromną popularnością. Miał wszystko, czego można było od takiej gry wymagać, a w szczególności - brutalność. Nic dziwnego, że inne firmy postanowiły umieścić w swoich produkcjach elementy znane z dzieła studia NetherRealm. W większości przypadków nie wyszło to najlepiej.

Lubimy wierzyć, że nasze ulubione postaci z gier wideo mają swój własny charakter i niepowtarzalny wygląd. Okazuje się jednak, że nie zawsze są wymyślone od podstaw. Twórcy projektując bohaterów często inspirują się prawdziwymi ludźmi. I to w przypadkach, których nikt by się tego nie spodziewał.

Procesów dotyczących gier było już całe mnóstwo, jednak niektóre zdecydowanie wyróżniają się na tle innych. Na drogę sądową wstępowali zarówno twórcy, jak i gracze, ale zdarzało się, że gry były tylko tłem sprawy. O najciekawszych przypadkach opowiadamy w materiale.

Czwarta ściana to symboliczna granica między dziełem, a widzem. Obecna w teatrze, filmach i oczywiście w grach. Aby ją zburzyć, należy sprawić, żeby świat gry i świat gracza stały się jednym. Może to być bardzo łatwy sposób na zaszokowanie, co może uratować wizerunek jakiegoś tytułu.

W ciągu ostatnich kilku lat często słyszeliśmy słowo „downgrade”. Upiększone materiały wideo oraz edytowane zrzuty ekranu pojawiają się od zawsze. Najczęściej podkoloryzowane fragmenty rozgrywki pokazuje się na targach. Które przypadki były najbardziej kontrowersyjne?

Co dzieje się, kiedy naciskamy spust w strzelankach? Czy karabin naprawdę „wypluwa” z siebie kule, które istnieją jako fizyczne przedmioty w świecie gry, czy też może jest to rozwiązane inaczej?

Zbyt rzadko doceniamy, jak ogromną rolę w nowoczesnych grach spełnia animacja proceduralna. Jednym z jej najbardziej znanych przejawów jest efekt szmacianej laleczki, czyli ragdoll. Twórcy od lat głowią się, jak uczynić ten efekt bardziej realistycznym.

Bullet time to spowolnienie czasu, które pozwala dostrzec ruch wystrzelonego z broni palnej pocisku. Nie dość, że wygląda bardzo efektownie, to sprawia też, że celowanie jest łatwiejsze. To jednak nie twórcy gier stworzyli ten efekt.