40 gier, które napisały historię FPS-ów

Podsumowanie

Co sprawia, że strzelaniny pierwszoosobowe cieszą się niesłabnącą popularnością?

Ogólnie, gry oferują możliwość oderwania się od rzeczywistości, odrzucenia ograniczających nas norm i przeżycia wspaniałej przygody - nieważne, czy będzie to wcielenie się w depczącego żółwie hydraulika, czy białowłosego pogromcę demonów. Jednak wielu graczy szuka tytułów, które wprowadzają jedynie subtelne zmiany w wizerunku świata przedstawionego. Innymi słowy, idealnymi dla tej grupy odbiorców są tytuły, które posiadają pewną dozę realizmu, jednocześnie oferując proste cele.

Takimi grami są właśnie FPS-y, gatunek reprezentujący uproszczone podejście do grania jako zjawiska w ogóle. Nieważne, czy jest to Half-Life, Call of Duty czy Borderlands - podstawowe założenia zawsze pozostają te same. Dotrzeć do określonego miejsca, strzelając po drodze do każdego przeciwnika.

Nie znaczy to, że gry te są uproszczone w szerszym kontekście - łatwość w przyswojeniu mechaniki shooterów to jedno z podstawowych założeń gatunku. To właśnie ta cecha sprawia, że „wstrzelenie się” w nowy tytuł przychodzi niezwykle szybko.

Równie ważna dla gatunku jest prezentacja. Strzelaniny często reprezentują najwyższą klasę, jeżeli chodzi o grafikę, pozwalając na doświadczenie rzeczywistości gry „własnymi oczyma”. Oprawa, wraz z założoną perspektywą pierwszoosobową, sprawia, że gracz o wiele łatwiej odnajdzie się w świece przedstawionym, niż ma to miejsce w grach z perspektywą trzecioosobową.

Oprócz oprawy i przystępności, najważniejszą cechą FPS-ów jest ich dynamiczna rozgrywka. Od samego początku były to gry szybkie i chaotyczne - wystarczy wspomnieć Dooma czy Quake'a, posiadające o wiele większe tempo niż przedstawiciele konkurencyjnych gatunków. Sprawia to, że gracz nie ma czasu na nudę: cały czas stawiane są przed nim nowe wyzwania, a akcja nie zwalnia ani na moment.

Podbijaniu tempa rozgrywki służą także skrypty, często umieszczane w strzelaninach. Zazwyczaj odbierane negatywnie, stanowią jednak niezbędny element budowania narracji. Wydarzenia, na które gracz nie ma wpływu narzucają kierunek jego działaniom, przy okazji urzekając rozmachem (jak na przykład strzelanina w spadającym samolocie w Modern Warfare 3).

Ostatnią, lecz z pewnością nie najmniej ważną cechą FPS-ów jest immersja, jaką oferują osobom wybierającym ten gatunek. O wiele łatwiej utożsamić się z żołnierzem, przed którym stoi jasny cel, niż z postacią z platformówki, poruszającą się po całkowicie wyimaginowanym świecie.