Jak długo istnieją gry wideo, tak długo trwa walka pomiędzy twórcami oprogramowania rozrywkowego a ludźmi korzystającymi z tej twórczości za darmo, czyli piratami. Dziś problem zdaje się marginalizować i odchodzić w zapomnienie - coraz więcej wydawców decyduje się na autoryzację kopii poprzez wymagane podłączenie do Internetu, a atrakcyjne ceny gier na wszelkiego rodzaju promocjach skutecznie zachęcają do zakupu legalnego produktu.
Za nami premiera nowego epizodu Gwiezdnych Wojen. Wielu z nas jest już po kinowym seansie Przebudzenia Mocy, ale czując niedosyt możemy mieć chęć na więcej. Czemu nie sięgnąć po jakąś grę z uniwersum? Przypominamy więc nasze zestawienie z połowy listopada.
Tematyka końca świata wzbudza fascynację. W wizji upadku cywilizacji jest coś i przerażającego, i pociągającego. Dlaczego fantazjujemy o obrazach zagłady, która przyniosłaby kres ludzkości?
Włodarze Sony z pewnością czytają polską edycję Eurogamera. Wystarczyło trochę ponarzekać w zeszłym tygodniu na liczbę gier tworzonych z myślą o PlayStation VR, a na paryskim Games Week zostaliśmy uraczeni kilkoma prezentacjami tytułów wykorzystujących gogle wirtualnej rzeczywistości. Przypadek? Nie sądzę.
Ręka w górę, kto oglądał w środę „Powrót do przyszłości”? W drugiej części trylogii Marty McFly i Doc Brown przenoszą się w przyszłość. 21 października 2015 wita ich latającymi samochodami, deskolotkami i zmieniającymi rozmiar ubraniami. W kinach debiutują „Szczęki 19”, zaś prezydentem USA jest kobieta - niestety wiemy już, że nie tak wygląda rzeczywistość.
Cały świat z zapartym tchem czeka na debiut siódmego epizodu Gwiezdnych Wojen. Komercyjna machina towarzysząca filmowej premierze powoli się rozpędza, co zaobserwować może każdy, kto w ostatnim czasie odwiedził najbliższą galerię handlową - odzież i buty z podobiznami bohaterów Star Wars coraz częściej pojawiają się na półkach, a sklepy z zabawkami pękają wprost w szwach od zestawów klocków, maskotek i gier planszowych sygnowanych logiem sagi George'a Lucasa.
Nie można zaprzeczyć, że gry wideo to jedna z najbardziej dochodowych gałęzi rozrywki. Największe tytuły, takie jak GTA V, dawno wyprzedziły kinowe blockbustery: tytuł Rockstar w dwadzieścia cztery godziny po premierze zarobił 800 milionów dolarów. Dla porównania, najlepiej zarabiający film 2014 roku, „Strażnicy Galaktyki”, wygenerował przychód rzędu 333 milionów dolarów... w sześć miesięcy od pierwszego wyświetlenia.
Czego oczekujemy od gier wideo?
Wielkimi krokami zbliża się premiera piątej odsłony Metal Gear Solid, opatrzonej podtytułem The Phantom Pain. Będąca zwieńczeniem niemal trzydziestoletniej serii gra pozwoli wcielić się w „najlepszego żołnierza, który kiedykolwiek żył” - Big Bossa. Jednak jego historia to tylko jeden z elementów ogromnej opowieści jaką na przestrzeni lat snuł ojciec cyklu, Hideo Kojima.
Lata 80. minionego wieku to dla Polski czas olbrzymich przemian. Dekada, która rozpoczęła się od stanu wojennego, zakończyła się na pierwszych demokratycznych wyborach po II wojnie światowej.
Grę wideo definiuje mnóstwo czynników - gatunek, główny bohater, ścieżka dźwiękowa, styl graficzny czy nieszablonowa fabuła. Jednym z najważniejszych aspektów stworzenia naprawdę wiekopomnego tytułu jest wymyślenie zapadającego w pamięć przeciwnika, którego chęć pokonania będzie motywować odbiorcę do dalszej rozgrywki.
Kobiece postaci w grach wideo nigdy nie miały łatwego życia. Od początku naszego hobby twórcy chętniej stawiali na mężczyzn, a jeśli już obsadzili w roli głównej kobietę, musiała to być niepokonana, pełna wigoru seksbomba.
Tegoroczne E3 z pewnością usatysfakcjonowało graczy: na targach przedstawione zostały kontynuacje lubianych serii, pojawiło się też sporo świeżych i interesujących marek. Dla wielu odbiorców, najważniejsza okazała się oficjalna zapowiedź remake'u Final Fantasy 7. Uznawana za najlepszą odsłonę serii produkcja doczeka się całkowitego odświeżenia oprawy graficznej. Fani mogą też spodziewać się - zapewne istotnych - zmian w rozgrywce, być może nawet w wątku fabularnym.
Piekło zamarzło, a świnie zaczęły latać - po dekadzie wymijających odpowiedzi i dementowania plotek, Square Enix w końcu zapowiedziało z dawna oczekiwany remake Final Fantasy 7. Teraz, gdy emocje związane z E3 już opadły, możemy na spokojnie zastanowić się, jak wyglądać może nowa wersja jednego z najlepszych jRPG w historii.
Największym sukcesem polskich twórców gier jest bez wątpienia seria Wiedźmin. Jak podaje CD Projekt RED, trzecia część trafiła już do czterech milionów graczy, co stanowi wynik godny uznania. Co sprawiło, że produkcja odniosła tak niesamowity sukces sprzedażowy? Bez wątpienia jest to zasługą ogólnej jakości, jednak na szczególną uwagę zasługuje scenariusz, pełnymi garściami czerpiący z książkowego oryginału.
Strach - tak jak śmiech - jest równie nieprzewidywalny i niespodziewany. Dlaczego się boimy? Lęk ma nas ostrzegać przed potencjalnymi niebezpieczeństwami. We współczesnym świecie, z którego zniknęły zagrożenia znane naszym przodkom, strach zdaje się być artefaktem dawno minionych czasów. Być może dlatego taką popularnością cieszą się wszelkiego rodzaju horrory i thrillery: ze względu na brak bodźców zewnętrznych szukamy stymulacji w filmach czy książkach.
Co sprawia, że gra zapada w pamięć? Wyraziste postaci, niebanalny scenariusz, wciągający gameplay? Czasami, by tytuł zapisał się na kartach historii elektronicznej rozrywki, wystarczy oddanie do dyspozycji gracza oryginalnej i ciekawej broni.
Wielu graczy uważa, że jednym z największych problemów naszego hobby są kontynuacje. Hity, przeboje, znane marki - wszystko po to, aby skorzystać na rozpoznawalności tytułu i sprzedać jeszcze więcej pudełek. O refleksję nietrudno: rynek, nieprzesycony sequelami kasowych produkcji, sprzyjałby wprowadzaniu nowych, świeżych pomysłów.
Swego czasu na naszych łamach ukazał się wywiad z jednym z najpopularniejszych polskich twórców literatury fantasy Andrzejem Sapkowskim. Jednym z poruszanych tematów były związki pomiędzy literaturą i grami wideo. O ile pozostałe wypowiedzi nie pozostawiają pola do dyskusji, tak w tej konkretnej kwestii nie jest łatwo zgodzić się z pisarzem - konwergencja mediów to zjawisko, które coraz częściej można zaobserwować w popkulturze, i ma ono swoje pozytywne strony.
Reklama dźwignią handlu. Najlepszy nawet produkt, bez odpowiedniego marketingu, skazany jest na komercyjną porażkę. Nie inaczej jest z grami wideo - nawet średniej jakości tytuł, poparty skuteczną kampanią reklamową sprzeda się o wiele lepiej niż produkt dobry, ale wsparty mniejszym budżetem na promocję.
Uznaniem różnych twórców, w różnych obszarach kultury, cieszą się alternatywne historie, próbujące odpowiedzieć na odwieczne pytanie: „co by było, gdyby...?". Do najpopularniejszych tego typu nurtów można - a nawet należy - zaliczyć steampunk, który w ostatnim czasie cieszy się niezwykłą popularnością, wykraczając poza ramy literatury: stał się inspiracją nie tylko dla twórców gier wideo, ale także kompozytorów, grafików, a nawet projektantów mody i biżuterii.
Pod koniec ubiegłego roku PlayStation świętowało 20. rocznicę powstania. Jedna z najpopularniejszych konsol domowych także w Polsce znalazła szerokie grono odbiorców. Jednak dla wielu nie była ona pierwszą „maszyną do grania" - to miejsce zajmuje bowiem polsko-tajwański klon Nintendo Entertainment System, czyli Pegasus.
Kultura japońska, szczególnie ta popularna, od dziesięcioleci inspiruje Zachód. Począwszy od kinematografii, poprzez literaturę i muzykę, aż po komiks i gry wideo - wszędzie możemy dopatrzeć się albo produktów typowo japońskich, albo czerpiących wzorce ze swoich odpowiedników z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jednak pewne twory, dla przeciętnego mieszkańca Nipponu interesujące i zabawne w oczach europejczyków jawią się jako egzotyczne i niezrozumiane, a przez to - dziwne.
Spośród wielu nurtów filozoficznych Dalekiego Wschodu szczególnie jeden przemawia do wyobraźni - koncepcja yin i yang, zakładająca równowagę pomiędzy dobrem a złem, utrzymującą porządek we wszechświecie. Podobnie jak w świecie wierzeń taoistycznych, w grach wideo jednym z najważniejszych elementów jest odpowiednie wyważenie - protagoniście przeciwstawiony musi zostać antagonista, równie przekonujący w postępowaniu, co dobry bohater. Jak zbudować „dobrą” złą postać i jaki wpływ czarny charakter ma na rozgrywkę?
Na początku XXI wieku określenie „liniowa” w odniesieniu do gier wideo nabrało negatywnego wydźwięku. W końcu każdy gracz mający w pamięci możliwości oferowane przez serie Fallout czy GTA chciałby mieć wpływ na kształt rozgrywki. Ale czy otwarte światy to zawsze najlepsze rozwiązanie? Czy liniowość faktycznie jest wadą?
